ΌΤΑΝ Η ΖΗΛΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΣΤΕΡΙΑ………

Παντρεμένος 5 χρόνια με τη γυναίκα μου και ομολογώ πως κουράστηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια από την υστερική της ζήλια.

Πριν παντρευτούμε μου είχε δείξει κάποια σημάδια αλλά εγώ δυστυχώς δεν τα έδωσα σημασία. Ακόμα και την ημέρα του γάμου μας  μου θύμωσε γιατί χόρεψα με τις αδερφές μου, αν είναι δυνατόν.  Σε όποια δουλειά πήγαινε να εργαστεί, την απέλυαν γιατί έφευγε από τη δουλειά σκαστή για να με παρακολουθεί και χωρίς να της δίνω αφορμή. Βέβαια σε μένα έλεγε ότι  έφευγε μόνη της γιατί δεν την ασφάλιζαν, δεν είχα καταλάβει τίποτα τότε. Τόσα χρόνια δε καταφέραμε να αποκτήσουμε παιδί και αυτό γιατί έπαιρνε αντισυλληπτικά χωρίς να το γνωρίζω για να έχει ελεύθερο χρόνο να με ελέγχει.

Έχει ένα χρόνο που τα ανακάλυψα όλα αυτά και κόντεψα να τρελαθώ. Της μίλησα και το μόνο που κατάφερα ήταν να με εκβιάζει πως θα αυτοκτονήσει και πριν 1 μήνα έκανε κάτι πολύ χειρότερο. Μ’ έπαιρνε τηλέφωνο αλλά για κακή της τύχη μου είχαν κλέψει εκείνη τη μέρα το κινητό, τότε πήγε και ξάπλωσε στις γραμμές του τρένου και έδωσε τα στοιχεία της δουλειάς μου στο σταθμάρχη για να με ειδοποιήσουν. Εκείνος ειδοποίησε την αστυνομία και εκείνοι  ήρθαν με το περιπολικό στη δουλειά να με πάρουν. Τρόμαξα πάρα πολύ. Μετά από αυτό είχε φτάσει «ο κόμπος στο χτένι» , ζήτησα διαζύγιο με αποτέλεσμα να έχει λιποθυμικές τάσεις και να πέφτει κάτω και ανά δυο μέρες να τρέχουμε στα επείγοντα νοσοκομεία. Αναγκάστηκα και ειδοποίησα τη μητέρα της που ζούσε στο εξωτερικό για να με βοηθήσει αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω άλλο αυτή την κατάσταση…..

Αυτό πλέον δεν είναι ζήλια είναι  αρρώστια και πρέπει να την παρακολουθεί κάποιος ειδικός εφόσον έχει προβεί σε τάσεις αυτοκτονίας. Ήταν πολύ σωστή κίνηση να ειδοποιήσετε τη μητέρα της και καλό θα ήταν να μην ανακατευτεί η δική σας οικογένεια γιατί θα γίνουν ακόμα πιο περίπλοκα τα πράγματα. Επίσης θα βοηθούσε πολύ αν είχε κάποια φίλη  να της μιλήσει. Ένα είναι σίγουρο ότι θα είναι πολύ δύσκολο ακόμα και αν γίνει καλά να είστε ξανά μαζί.