"Αυθόρμητα παιδικά χρόνια γεμάτα παιχνίδι" .Δυστυχώς κινδυνεύουν να εξαφανιστούν!

Που είναι το παιδί σήμερα ;Με τι παίζει; Έχει φίλους για να παίξει;

Παλιά παίζαμε στις γειτονιές από το πρωί μέχρι το βράδυ, ξένιαστοι και χαρούμενοι, τρέχαμε, πηδούσαμε, κρυβόμασταν, κυνηγιόμασταν, σκαρφαλώναμε, τραγουδούσαμε, χορεύαμε, χτυπούσαμε. Παιχνίδια μας ήταν ο δρόμος, τα χώματα, οι πέτρες , τα ξύλα, τα δέντρα, οι μπάλες, τα ποδήλατα και η απεριόριστη φαντασία μας.

Σήμερα το παιδί είναι καθηλωμένο σε έναν καναπέ απέναντι από μια τηλεόραση, ένα τάμπλετ, έναν υπολογιστή , ένα κινητό. Που ακριβώς είναι το παιχνίδι σε όλο αυτό; Και ευτυχώς που υπάρχει το σχολείο και οι διάφορες δραστηριότητες και συναντάει το ένα το άλλο. Εγώ δεν βλέπω πουθενά το παιδί αλλά ένα "ρομπότ". Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι εμείς οι γονείς ,να σταματήσουμε να είμαστε κι εμείς "ρομπότ" σ' αυτό και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ζήσουν πραγματικά παιδικά χρόνια;

Τώρα θα μου πείτε πως τα χρόνια άλλαξαν, που να αφήσεις τα παιδιά να παίξουν έξω με τόσα που γίνονται και τόσους ασυνείδητους που κυκλοφορούν. ΄Δίκιο έχετε δεν είναι εύκολο.

Ή πάλι θα μου πείτε, η τεχνολογία εξελίσεται ,θα αφήσω το παιδί μου αμόρφωτο, δε θα συμβαδίζει με τ' άλλα παιδιά και θα το αποκαλούν "καθηστερημένο" και θα το απομονώνουν με το λεγόμενο " μπούλινγκ". Και πάλι δίκιο έχετε.

Έτσι λοιπόν αφήνουμε τα πράγματα ως έχουν, λέγοντας : "άστα να ζήσουν την εποχή τους" και τα πραγματικά παιδικά χρόνια χάνονται στο πέρασμα του χρόνου.

Μήπως όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι ,ακόμα και στην εποχή τους για να γίνουν τα χρόνια τους λίγο πιο ανέμελα και πιο παιχνιδιάρικα;

-Οργανώστε 1 φορά την εβδομάδα ελεύθερο παιχνίδι με φίλους (και γονείς και παιδιά) σε ένα γηπεδάκι και παίξτε και δικά σας  παιχνίδια και δικά τους. Βάλτε το στο πρόγραμμα, όπως έχετε μάθημα αγγλικών, πείτε πως έχετε μάθημα παιχνιδιού.  

-Καλέστε τους φίλους τους ,στο σπίτι 1 φορά τη βδομάδα ή έστω 1 φορά το δεκαπενθήμερο, κάθε φορά και σε διαφορετικό σπίτι, για να μιλήσουν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν , να φτιάξουν βιντεάκια με τραγούδια και να βραβεύσετε εσείς το καλύτερο, πάρτε εσείς την πρωτοβουλία για να τους φέρετε κοντά.

Τα παραπάνω μπορούν να γίνουν σε όλες τις ηλικίες, προσαρμόζοντας ανάλογα τους χώρους και τα παιχνίδια ανάλογα.

Στα μεγαλύτερα παιδιά που είναι πιο εξαρτημένα με την τεχνολογία, μπορείτε να τους αναθέτετε δραστηριότητες μέσα από αυτήν. Π.χ . ζητήστε τους  να τραβήξουν φωτογραφίες από τη φύση και πως θα βραβευτούν οι καλύτερες, αυτό προυποθέτει να κάνουν μια εκδρομή στη φύση για να το κάνουν αυτό, να συνεργαστούν, να μιλήσουν, να περπατήσουν ,να τρέξουν, να επικοινωνήσουν σωστά και όχι μέσω μηνυμάτων. Πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να βρουν την παιδικότητα , το ενδιαφέρον και τη φαντασία μέσα από τη συνεχώς εξελισσόμενη τεχνολογία. Αυτά όλα βέβαια μπορούν να γίνουν πολύ πιο εύκολα σε συνεργασία με το σχολείο. 

Μην αδιαφορείτε άλλο γιατί όλο αυτό θα γυρίσει εναντίον μας και τη θέση των παιδιών μας θα την πάρουν εγκληματίες ,αποξενωμένα και ψυχολογικά άρρωστα άτομα, χωρίς χαμόγελο, σκληρά κι απρόσωπα!

Τσιακίρη Ευαγγελία